Het werken bij de Y...

Dear friends,

Deze week geen spannend reisverhaal met prikkelendere avonturen, want ik ga het deze keer over een andere boeg gooien, namelijk mijn stage!
Want naast alle meeslepende, roerende, pakkende en zinderende uitstapjes hebben we ook ons dagelijkse routine bij de Y.
Tot voor kort bestond ons takenpakket bij de YMCA met name uit parent-groups en de after-schoolprogram, maar dit is aangevuld met een door ons opgezette meidengroep.

Iedere maandag, dinsdag en donderdag begint onze werkdag om 8.30 uur op één van de vier scholen, waar ouders bijeenkomen om training te krijgen over uiteenlopende onderwerpen. In het begin van onze stage hadden we een mooi programmaatje gekregen, waar in beschreven stond welke week we wat zouden behandelen. Maar Marisol de chaoot kan op ieder moment wat anders bedenken, dus hier is geen touw aan vast te knopen. Wel is leiderschap het rode draad door alle trainingen heen. Ook past het programma zich aan op wat recentelijk speelt zoals ontwikkeling in de gemeenschap en de verkiezingen. Onze rol in deze trainingen is het vertellen hoe het er hier in Nederland aan toe gaat, hebben wij ook ouder gesprekjes? Hoe verloopt dit dan? Hoe werken de verkiezingen in Nederland? Een stukje cultuuruitwisseling dus..

Naast de parent-groups helpen wij mee aan after-schoolprogram. Dit programma is gericht op de jongeren die na schooltijd langs willen komen om huiswerk te maken, contacten te leggen of gewoon te hang-outen. De Y probeert ze op deze wijze een stukje stabiliteit te geven, want veel van deze jongeren hebben niet de ideale thuisbasis. Bij de YMCA kunnen ze even ontspannen, tot zichzelf komen met als hoop ze van de straat te houden. Wij helpen ze daarbij, door gewoon een spelletje te spelen (dat gaat er altijd hard aan toe!) of ze te helpen met hun huiswerk.

Het geleerde uit de parent-groups, proberen we nu door het opzetten van de meidengroep, in te zetten bij de after-schoolprgram. Thema’s als seksualiteit en zelfvertrouwen, maar ook tips voor het maken van huiswerk en het leren van tentamens willen we aan de orde brengen. Nu is het in een land als Amerika lastig om over seksualiteit (of abortus, een aangedragen onderwerp door een van de jongere) te praten, want voor alles wat je doet moet een verklaring of contract getekend worden, waar in dit geval de ouders toestemming voor moeten geven.
De eerste meidengroep hebben we ondertussen al weer gehad en hoewel het in het begin een beetje aftasten was, verliep het goed en hebben we eindelijk ons zelfgemaakte party- en go achtige spel gespeeld (live in the community!)

Naast de afdeling social work, werkt de YMCA ook voor Change agent productions en Marijke en ik mochten afgelopen week mee op stap. Voor een promotiefilm gingen we naar een school waar verschillende clubs werden gefilmd. Eén van de kids ging mee, want er is teven een project gaande voor geïnteresseerde jongeren van de after-school program waarin ze leren hoe ze moeten filmen en hoe dit vervolgens gemonteerd en vormgegeven wordt. Ik had hierin ook een zeer belangrijk rol! Want ik mocht als niets-zeggende interviewer op een stoeltje zitten terwijl de geïnterviewde mij aankeken. Geloof me, dit was nog een hele opgave! Probeer maar eens zo naturel mogelijk overal ja op te knikken zonder op een dolle stier te lijken. Maar oefening baart kunst, want de take is completed!

Dit  is een kleine impressie van hoe onze dagelijkse stage bij de YMCA eruit ziet. Daarnaast zijn we natuurlijk ook nog steeds bezig met de students en parents project, waar we af en toe op vrijdag bijeen moeten komen. Zaterdag 17 november zal hiervoor de final workshopdag plaatsvinden waarmee we dit community project kunnen afsluiten. Ik ben benieuwd!

Ik geniet dan ook van het werken bij Y en ik geniet van ieder vrij uurtje buiten de Y.
Marijke en ik kunnen nog steeds verassend goed met elkaar overweg,..
Best bijzonder als je het mij vraagt, want we zitten 24/7 op elkaars lip!
De clou ligt in het geven en nemen, want de opgeruimde Marijke houdt rekening met mijn rommelige ik, en ik probeer iedere zondag alles weer wat soberder te maken om haar enigszins tevreden te houden. We liggen op één lijn met eigenlijk alles; interesses, uitgavepatroon, etensvoorkeur en onze visie op veel dingen. Dat maakt alles natuurlijk een stuk gemakkelijker, waardoor de echte wrijvingen uit blijven. En dat maakt mij een gelukkig persoon!

Oké, nu ik toch al wat ben afgeweken van mijn stage bij de YMCA,  ga ik toch nog één ding vertellen over één van onze prikkelende, meeslepende, roerende, pakkende en zinderende avonturen deze week want dit mag niet ontbreken in mijn reisverhaal, namelijk Halloween!
Halloween is het helemaal hier in Amerika! Woensdag 31 oktober is het pas officieel Halloween, maar Marijke en ik hebben het deze week al goed gevierd.
Op onze vrije vrijdag zijn we acht uur lang calorieën wezen verbranden (zumba is helemaal niet meer nodig!), zoekend naar een passend kostuum. We hadden een adres doorgekregen, waar een hele grote winkel zou zijn, met vele kostuums voor een schappelijke prijs. Eenmaal aangekomen bleek de grootte niet helemaal aan mijn verwachtingspatroon te voldoen, maar verder niks te klagen want er hing genoeg.  Na uren rondzwalken (en veel stressen, want welke moet je dan toch kiezen!) heb ik mijn keus laten vallen op de veelte dure politieoutfit. Nu lijkt het mij logisch dat een politiepet included is, want wat is nou een politie zonder pet! Helaas dacht de fabrikant (geltrekkers!!) daar anders over, want alleen in mijn politiekostuum zat het niet inbegrepen. Met vijf dollar discount mocht ik de pet dan voor 20 dollar meenemen. Volgens Marijke moest dit veel goedkoper kunnen, dus met de bus gingen we huiswaarts om het in de Halloween store in Downtown te kopen. Foute keus, want hier bleken ze het niet hebben! Van een supermarkt tot aan een hoedenwinkel en van lingeriestore tot aan seksshops (sorry mam) zijn we bij langs geweest, maar het mocht niet baten. En dit alles tot gevolg dat we zes uur langer met zere benen rond hebben moeten slenteren, om uiteindelijk met de bus terug te keren naar die ene winkel -om ook nog eens tot de conclusie te komen, dat dit helemaal niet DE Halloweenstore was- Die grote Halloweenwinkel met scherpe prijzen, bleek namelijk tien meter verderop te zitten!
Maar buiten dat gegeven, wat is ik blij mee die 20 dollar hoed! Als een echte cops, kon ik de volgende dag verschijnen op het Halloween spektakel ‘de ZOMBIE walk’.. beetje verkeerd geïnterpreteerd dus met onze politie en stewardess kostuum.. –oeps-

Hoewel wij bij de zombiewalk wel wat buiten de toon vielen, hadden we aan aandacht niks te klagen. Vaders die vroegen of hun kind van acht jaar met ons op de foto konden, tienerjongens die maar wat graag met ons op de foto wilden! .. Ik snap er niks van, jij?
Maar wat was het een ontzettend leuke dag. We begonnen op het festivalterrein waar allemaal bandjes speelden, etenstentjes waren (ik ben nog gefilmd voor een promotiefilm terwijl ik mijn kritiek moest uiten over mijn apfelstrudel!) en waar de thriller dance in grote hoedanigheid gedaan werd. Toen we dit wel gezien hadden, gingen we de grote menigte achterna… want daar was vast iets leuks te doen! Totdat we ineens iemand hoorde schreeuwen, ‘he jullie zijn geen zombies!!’..
Twee keer oeps, want we liepen dus mee met de zombiewalk! Toen begon het me ook eindelijk te dagen waarom er zoveel fotograven langs de kant van de weg stonden..  ;)

Vervolgens hielden we een korte rustpauze bij de haven om onze over belastende voetjes eventjes wat rust te geven. Helaas werd dit relaxte moment verstoord door twee irritante Italianen die ons graag wat gezelschap wilden houden. We vertelden hen dat we weer verder moesten en dat hun niet mee konden, want we hadden afgesproken met vrienden. Beetje jammer dat toen we een uur later ergens zaten te eten, ze ons passeerde en zij ons herkenden (en we hadden onze hoofden nog wel zo gedraaid dat ze alleen onze haren zagen!). Beetje een akward moment.. dan maar op de iets minder nette manier…bye bye Italianen!

De avond hebben we afgesloten een in club. Normaal is dit 20 dollar entree, maar door snel een smsje te sturen konden wij nog op de volle gastenlijst gezet worden.. waardoor wij 50 % discount kregen! Een super gezellige club, met de meest bijzondere creaties aan kostuums..
Een betere before Halloween dag kon ik niet wensen. Maar wat was ik ook blij toen ik eindelijk in ons appartement aankwam.. Ieder plekje van beide voeten had rust nodig. Tjah wie mooi wil zijn…

De komende dagen geef ik mijn voeten ook nog wat rust, want voor de komende weken staat veel lopen in het vooruitzicht.. want ik ga namelijk op reis!
Eindelijk mag ik Mark en Jaco morgen ontvangen..
En woensdag vertrekken we naar San Francisco, om vervolgens de nationale parken in de gaan en te eindigen in the place to be ‘Vegas’! Ik kijk er ontzettend naar uit!
Ik ben er nu dan ook zo goed als klaar voor, mijn haren zijn geknipt, mijn nageltjes gelakt, alleen de koffer nog…. -zucht-

Maar desalniettemin zeg ik alvast, bye bye Long Beach!
Be continued…

Lots of love,
Laura